وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا
سوگند به اسبان تیزتک1 که [در حال تاختن] نفس نفس می‌زنند،2
1 - عادیات جمع عادیه، به اسبان تیزتک گفته می‌شود که همواره در طول تاریخ، پیش از اختراع هواپیما و تانک و تجیزات موتوری، سریع‌ترین مرکب در جنگها و به قولی تعیین کننده سرنوشت جوامع بشری بوده است. عادیات با کلمات: عدو، تعدّی، عداوت و... همریشه بوده و در همه مشتقات آن به نوعی از حدّ گذشتن و شتاب و شدّت نهفته است. اسب عربی از معروف‌ترین نژاد اسبان است و معاصرین نزول این آیات به اهمیت «عادیات» که با واو سوگند آمده بهتر واقف بودند.
2 - «ضَبْح» به حمحمه و نفس زدن‌های پی در پی اسب گفته می‌شود که پس از تاخت و تاز سریع آن پدید می‌آید. این کلمه فقط یکبار در قرآن به کار رفته است.