6 - «فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا»، نشانگر حمله غافلگیرانه به وسط و قلب قبیله، نه حوالی و حاشیه آن است که فرصت هر عکس‌العملی را از سران و رؤسای آن می‌گرفت و موجب رُعب و وحشت می‌شد. تا اینجا یک سوگند برای جلب توجه به چنین شدت و شتابی در حمله و هجوم، و چهار «فاء» تفریع در تصویر چهار حالت ناشی از آن [جرقه زدن سُم ستوران، یورش صبحگاهی برای غارت، گرد و خاک به پا کردن و در قلب دشمن حضور یافتن] آمده است: فَالْمُورِیَات، فَالْمُغِیرَات، فَأَثَرْن، فَوَسَطْن.