9 - فعل «بُعْثِرَ» که برخی اهل لغت احتمال داده‌اند ترکیبی از دو فعل مجهول بُعِثَ و اُثِیَر باشد، بیانگر برانگیخته و پراکنده شدن ذرات وجودی انسان از دل خاک است، آنچنان که در سوره انفطار آیه 4 (82:4) آمده است: «وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ». از آنجایی که پس از سالیانی دراز پوسیدگی استخوانها و سیل و جا به‌جایی زمین قبری باقی نمی‌ماند، باید منظور از قبر، نهانخانه خاک باشد که سلول‌های تجزیه شده بدن در آن مدفون است. آیات دیگری نیز بر این برانگیختگی و برآمدن حکایت می‌کند. از جمله: «وَنُفِخَ فِی الصُّورِ فَإِذَا هُمْ مِنَ الْأَجْدَاثِ إِلَى رَبِّهِمْ یَنْسِلُونَ» [یس 51 (36:51) ]، «خُشَّعًا أَبْصَارُهُمْ یَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ کَأَنَّهُمْ جَرَادٌ مُنْتَشِرٌ» [قمر 7 (54:7) ].