5 - «عِهْنِ» را مطلق پشم یا پشم رنگین گفته‌اند، از تنها آیه دیگری که کلمه عِهْن در قرآن آمده است، می‌توان رنگارنگ یا سرخ بودن آن را [به دلیل تغییر رنگ نور خورشید] استنباط کرد.
معارج 8 (70:8) و 9- «یَوْمَ تَکُونُ السَّمَاءُ کَالْمُهْلِ وَتَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ» [روزی که آسمان سرخ رنگ، همچون ته مانده روغن یا فلز گداخته، و کوهها همچون پشم حلاجی شده خواهند شد]. تصاویر فضایی که از پایان عمر برخی خورشیدها منتشر شده است، دقیقاً شکل گُل سرخ را تداعی می‌کند.
اما «مَنْفُوش» اسم مفعول از «نَفَشَ» [پراکنده شد]، تشبیهی است به جدا شدن الیاف پشم و پنبه و افزایش حجم آن در حلاجی. این واژه یکبار دیگر در وصف گوسفندانی که بی‌مراقبت چوپان شبانه پراکنده و وارد مزرعه دیگران شده باشند آمده است [انبیاء 78 (21:78) ].
تصویری را که در این سوره از حوادث آینده و تحولات کیهانی نشان داده، در آیه 20 سوره نبأ (78:20) با حرکت و سَیَلان درآمدن کوهها و تبدیل شدن به سراب [وَسُیِّرَتِ الْجِبَالُ فَکَانَتْ سَرَابًا]، و در سوره طه آیه 105 (20:105) تا 107 به کنده شدن کوهها از ریشه و کوبیده و غبار شدن ذرات آن توضیح داده است: «وَیَسْأَلُونَکَ عَنِ الْجِبَالِ فَقُلْ یَنْسِفُهَا رَبِّی نَسْفًا فَیَذَرُهَا قَاعًا صَفْصَفًا لا تَرَىٰ فِیهَا عِوَجًا وَلا أَمْتًا».