7 - در جمله «فَأُمُّهُ هَاوِیَهٌ»، «اُم» همان مادر است که کودکان در هنگام خطر به دامان مهر و محبّت او پناه می‌برند. این تشبیه لطیفی است که آغوش گشاده گمراهان هاویه است، هاویه از ریشه «هوی» پرتگاه عمیق است. هوای نفس نیز آدمی را به چنین پرتگاهی ساقط می‌کند. شاید منظور از هاویه، همان تحقّق آثار منفی هوی و هوس‌های شیطانی باشد [والله اعلم].