الَّذِي جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ

آن کس که مالی [فراوان] گرد آورده و آنها را [با سرمستی از ثروت] می‌شمارد4 [=مال‌پرستی که از افزون شدن دارایی‌های خود و شمارش و مقدار آنها لذت می‌برد].

4 - از این توضیح معلوم می‌شود ارتباطی میان تحقیر و توهین به مردم و خرد کردن شخصیت آنان، با مال‌پرستی و لذت بردن از عدد و رقم حساب بانکی و سود سهام و ثروت وجود دارد و نوعی نزول نظام ارزشی را نشان می‌دهد. جمع‌آوری مال به عنوان وسیله‌ای برای گذران زندگی و اندوخته‌ معقولی برای حوادث پیش‌بینی نشده، در عُرف جوامع مقبول و مرسوم است، آنچه مذموم و محکوم می‌باشد، به اسارت مال و ثروت درآمدن و به اصطلاح قرآنی «عاشق مال شدن» است: فجر 17 (89:17) تا 20- «کَلاَّ بَلْ لا تُکْرِمُونَ الْیَتِیمَ وَلا تَحَاضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْکِینِ وَتَأْکُلُونَ التُّرَاثَ أَکْلاً لَمًّا وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا».