يَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ

[پیش خود] حساب می‌کند که [اندوخته‌های سرشار از] مالش، او را جاودان می‌سازد.5

5 - این آیه دلیل عشق به مال، و به تعبیری مال‌پرستی را نشان می‌دهد. بیم و اندوه و خوف و حزن بنی‌آدم ناشی از دو نگرانی است: 1- زوال جان [بیماری و مرگ]، 2- زوال مال. شیطان نیز به اتکای همین دو نقطه ضعف آدم و همسرش را فریفت و فرمان نزدیک نشدن به شجره را امتناع آفریدگار از عمر جاودان و مُلک جاودان یافتن آدم جلوه داد [طه 120 (20:120) و اعراف 20 (7:20) ]. و از قضا خداوند رسیدن به «لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلا هُمْ یَحْزَنُونَ» را [در 14 آیه قرآنی] محصول دوری از شبکه و شجره شیطانی و رسیدن به ایمان و اخلاص شمرده است. تکیه بر مال و عشق به افزایش عدد و رقم آن، به امید و اعتبار پشتوانه داشتن در زندگی، حسابی است در هوا و نقشی است بر آب.