فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَيْتِ
پس باید صاحب اختیار این خانه [=کعبه / عامل وحدت و امنیّت] را عبادت کنند3 [نه بُت‌های متعدد و متفرق را].
3 - به شوهر یا صاحبخانه در زبان عربی «ربّ البیت» گفته می‌شد، همان مفهومی که ارباب و صاحب اختیار در زبان فارسی دارد. قبایل عرب که در ایام حج تمتّع یا عمره به مکه می‌شتافتند، در آستانه بُت‌های آویخته درون کعبه قربانی و نذورات خود را تقدیم می‌کردند. توصیه این آیه نفی تعبّد به بُت‌ها و انحصار عبادت به صاحب اختیار کعبه است.