109- پاسخی است به این سؤال مقدر و همواره مطرح در روزگار ما که چرا بسیاری از دانشمندان علوم طبیعی، که بیش از بقیه مردم به اسرار شگفت‌آور آسمان‌ها و زمین آگاهی دارند، ایمان نمی‌آورند! علم که چراغی روشنگر است، هرچند شرط لازم است، اما کافی نیست، ایمان علاوه بر علم، طهارت و تسلط بر نفس [تزکیه و تقوا] طلب می‌کند تا از خودمحوری‌ها و خیال‌پردازی‌های نفس خالی و خالص گردد، وگرنه: چو دزدی با چراغ آید، گزیده‌تر برد کالا! به تعبیر قرآن، فقط دانشمندان از خدا خشیت دارند، اما نه همه دانشمندان، بلکه آنها که دریچه دل را به روی دوست و خورشید رحمت او گشوده و «عبد او» [نه خود و خداوندان زر و زور و تزویر] شده باشند: فاطر 28 (35:28) - ...إِنَّمَا یَخْشَى اللهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ..