وَإِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ قَالَ الَّذِينَ لَا يَرْجُونَ لِقَاءَنَا ائْتِ بِقُرْآنٍ غَيْرِ هَذَا أَوْ بَدِّلْهُ قُلْ مَا يَكُونُ لِي أَنْ أُبَدِّلَهُ مِن تِلْقَاءِ نَفْسِي إِنْ أَتَّبِعُ إِلَّا مَا يُوحَى إِلَيَّ إِنِّي أَخَافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ
و هرگاه آیات روشنگر ما بر آنها خوانده شود، کسانی که امیدی [=باور و انتظاری] به لقای ما ندارند، گویند: [اگر می‌خواهی سُخنت را بپذیریم،] قرآنی غیر از این بیاور [که سازگار با سنّت‌های ما باشد،] یا آن را تغییراتی [متناسب با نظام فکری موجود] بده؛ بگو: من حق ندارم خودسرانه آن را تغییر دهم، بلکه تنها از آنچه بر من وحی می‌شود پیروی می‌کنم، اگر پروردگارم را نافرمانی کنم، از عذاب روز بزرگ می‌ترسم.
و هرگاه آیات روشنگر ما بر آنها خوانده شود، کسانی که امیدی [=باور و انتظاری] به لقای ما ندارند، گویند: [اگر می‌خواهی سُخنت را بپذیریم،] قرآنی غیر از این بیاور [که سازگار با سنّت‌های ما باشد،] یا آن را تغییراتی [متناسب با نظام فکری موجود] بده؛ بگو: من حق ندارم خودسرانه آن را تغییر دهم، بلکه تنها از آنچه بر من وحی می‌شود پیروی می‌کنم، اگر پروردگارم را نافرمانی کنم، از عذاب روز بزرگ می‌ترسم.