وَإِذَا أَذَقْنَا النَّاسَ رَحْمَةً مِّن بَعْدِ ضَرَّاءَ مَسَّتْهُمْ إِذَا لَهُم مَّكْرٌ فِي آيَاتِنَا قُلِ اللَّهُ أَسْرَعُ مَكْرًا إِنَّ رُسُلَنَا يَكْتُبُونَ مَا تَمْكُرُونَ

هرگاه انسان [=ناسپاسان] را پس از زیانی که به آنها رسیده باشد رحمتی بچشانیم، در چنین شرایطی [که باید متوجه لطف خدا و شاکر نعمت او باشند و این را آیه و نشانه رحمت او بشمارند،] واکنش متضادی در برابر آیات ما دارند [توفیق خود را به حساب خوش شانسی، همت و هنر خود، حمایت دیگران یا عنایت معبودان باطل می‌گذارند و سلامتی و راحت خود را در مسیر باطل به کار می‌برند]. بگو: خدا تدبیر سریع‌تری [برای خنثی کردن تدابیر باطل شما] دارد، مسلماً فرشتگان ما آنچه [علیه حق] تدبیر می‌کنند، ثبت و ضبط می‌کنند.