وَمِنْهُم مَّن يَنظُرُ إِلَيْكَ أَفَأَنتَ تَهْدِي الْعُمْيَ وَلَوْ كَانُوا لَا يُبْصِرُونَ
و برخی از آنان [در ظاهر] به تو می‌نگرند، آیا تو می‌توانی نابینایان [کور دل] را، هرچند [طبق عادت] چشم بصیرت نمی‌گشایند [به سوی مقصد] رهبری کنی؟ 53
53- در این آیه و آیه بعد، جمله «وَلَوْ کَانُواْ» و مضارع آمدن افعال: لاَ یَعْقِلُونَ و لاَ یُبْصِرُونَ، دلالت بر استمرار و همیشگی بودن چنین حالتی در منکران می‌کند که موجب تکوین شخصیت آنان شده است. در ضمن این دو آیه نشان می‌دهد ایمان امری قلبی است و تا دل نخواهد و نطلبد، گوش دادن و دیدن [شنیدن و خواندن] فایده‌ای ندارد.