قُلْ أَرَأَيْتُم مَّا أَنزَلَ اللَّهُ لَكُم مِّن رِّزْقٍ فَجَعَلْتُم مِّنْهُ حَرَامًا وَحَلَالًا قُلْ آللَّهُ أَذِنَ لَكُمْ أَمْ عَلَى اللَّهِ تَفْتَرُونَ

بگو: آیا هیچ [در بطلان کارتان] اندیشیده‌اید که رزقی را که خدا برای [عموم] شما [حلال] فرستاده [خودسرانه برخی از] آن را حلال و [برخی دیگر را] حرام می‌شمارید؟ بگو: آیا خدا به شما چنین اجازه‌ای داده، یا بر خدا دروغ می‌بندید؟ 61

61- متولیان مذاهب در طول تاریخ، برای توجیه تسلط طبقه خود، همواره یک سلسله حلال و حرام‌ها و تشریفاتی را از خود بافته و به عنوان دین به مردم عرضه می‌کردند، متأسفانه چنین دخالتی در احکام الهی، کم و بیش در امت اسلامی نیز ادامه یافته و مفتیانی برخی حلال و حرام‌هائی را که بنی‌اسرائیل در آئین خود رعایت می‌کردند [اسرائیلیات]، وارد اسلام کرده‌اند. حال آنکه قرآن به وضوح توضیح داده چنان مواردی موقت و مختص قوم بنی‌اسرائیل بوده است [آل‌عمران 93 (3:93) ، نساء 160 (4:160) و انعام 146 (6:146) ]. تنها معیاری که در قرآن برای خوردنی‌ها آمده است، گوارائی و مطبوع بودن [حَلالاً طَیباً]است که عقل باید آن را تشخیص دهد [بقره 168 (2:168) ، مائده 88 (5:88) ، نحل 114 (16:114) ، اعراف 157 (7:157) و...].