وَمَا ظَنُّ الَّذِينَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَشْكُرُونَ
کسانی که به دروغ چیزی را به خدا نسبت می‌دهند [=نظریات فقهی خود را به عنوان حکم خدا و ولایت او فتوا می‌دهند] 62 چه گمانی دارند [درباره] روز قیامت؟ [که باید پاسخگوی بدعت گذاری خویش باشند؟] به راستی که خدا بر مردم، صاحب فضل [=نعمت بخش] است ولی بیشتر آنان شکر [نعمت] نمی‌گزارند. 63
62- وقتی مراجع دینی نظر شخصی خود را حکم خدا، و پذیرش آن را شرط «ولایت» می‌شمارند، مقلدانی که به آنها اعتماد کرده‌اند، چشم و گوش بسته و از ترس جهنم به فتاوی آنها، از جمله حرام و حلال‌های فقهی،که در کتاب خدا خبری از آنها نیست، عمل می‌کنند.
63- شکر نعمت، استفاده بهینه از آن در مسیری است که نعمت دهنده توصیه کرده است.