أَلَا إِنَّ لِلَّهِ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَمَن فِي الْأَرْضِ وَمَا يَتَّبِعُ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ شُرَكَاءَ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَإِنْ هُمْ إِلَّا يَخْرُصُونَ
آگاه باشید که هر که در آسمان‌ها و زمین است، [اعم از روح و فرشتگان و پیامبران] بنده خداست؛ و کسانی که به جای خدا شریکانی را [برای برآوردن حاجاتشان] می‌خوانند، [از حقیقتی] پیروی نمی‌کنند. آنها فقط از پندار [=اوهام و خرافات] پیروی می‌کنند 73 و جز نسنجیده و ندانسته سخن نمی‌گویند. 74
73- تأکید مجددی است بر خیال‌پرستی و پیروی از ظنّ و گمان، که در آیه 36 همین سوره به آن اشاره کرده است.
74- «خرص» سخن گفتن از روی ظنّ و گمان و حدس و تخمین است که هیچکدام برای رسیدن به حق کافی نیست. از پنج باری که این واژه در قرآن آمده، سه بار آن همراه پیروی از ظنّ [یَتَّبِعُونَ اِلاَّ الظَّنَّ] و یکبار نیز [زخرف 20 (43:20) ] همراه سخن گفتن بدون علم و آگاهی آمده است.