إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لِّـمَنْ خَافَ عَذَابَ الْآخِرَةِ ذَلِكَ يَوْمٌ مَّجْمُوعٌ لَّهُ النَّاسُ وَذَلِكَ يَوْمٌ مَّشْهُودٌ
به راستی در این [عبرت‌های تاریخی] برای آنکس که از عذاب آخرت بیم کند نشانه‌ای است [از هدفداری جهان و عواقب اعمال]. آن [آخرت] روزی است که مردم به خاطر آن جمع می‌شوند [تا سرنوشت نیک و بد خویش را برحسب اعمال‌شان بیابند] و آن روز [سوابق هرکس] مورد مشاهده قرار میگیرد 113
113- به تعبیر قرآن، زندگی واقعی و همیشگی همان آخرت است [عنکبوت 64 (29:64) ] ولی مردم به دنیای زودگذر دلبسته و به آن راضی شده‌اند و از آخرت عالی‌تر، عظیم‌تر و ابدی غافل و رویگردانند [توبه 38 (9:38) ، رعد 26 (13:26) ، ابراهیم 3 (14:3) ، اسراء 21 (17:21) ]. از نظر قرآن، دنیا گذرگاهی موقت برای توشه‌گیری سفر آخرت است و آدمی برای آخرت و ابدیت آفریده شده است.