وَأَمَّا الَّذِينَ سُعِدُوا فَفِي الْجَنَّةِ خَالِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ إِلَّا مَا شَاءَ رَبُّكَ عَطَاءً غَيْرَ مَجْذُوذٍ
اما کسانی که سعادتمند [=بهره مند از مغفرت و رحمت ربوبی] شدند، تا آسمان‌ها و زمین برپاست، در بهشت جاودانه خواهند زیست، مگر پروردگارت بخواهد، [این بهشت] عطیه‌ای [=پیشکشی] است قطع نشدنی. 118
118- «مَجْذُوذٍ» [در باب مفعول] از ریشه «جذّ» [شکسته و خرد شدن]، بر یکپارچگی و دائمی بودن بهشت دلالت می‌کند.