وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ فَاخْتُلِفَ فِيهِ وَلَـوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّكَ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ وَإِنَّهُمْ لَفِي شَكٍّ مِّنْهُ مُرِيبٍ
و هرآینه به موسی [نیز همچون تو] کتاب [تورات] دادیم، پس در [پیروی جدّی از] آن اختلاف پدید آمد، و اگر نبود کلمه‌ای 120 [=عامل مؤثری؛ در به تعویق انداختن بازتاب اعمال سوء در دنیا] که از جانب پروردگارت [بر نظام عکس‌العمل طبیعی اعمال] پیشی گرفته است، میان آنها [بی درنگ] داوری می‌شد [=به کیفر خلاف‌شان می‌رسیدند] و با این حال آنها درباره آن [دامنگیر شدن عقوبت اختلافشان در قیامت] در تردید و بدگمانی‌اند.
120- معنای «کلمه»، به طور کلی، عامل مؤثر است. کلمه از ریشه «کـَلمْ»، در اصل به معنای تأثیر است و از این روی به زخم ناشی از تأثیر شمشیر و نیزه، کـَلمْ و سخنی که در شنونده تأثیر می‌گذارد کلام می‌گویند. در قرآن حضرت عیسی را کلمه خدا [کلمه من الله] نامیده است، زیرا مادرش مریم تحت تأثیر القای نیروی فرشته‌ای حامله شد و این فرزند تأثیری عظیم در تاریخ بنی‌اسرائیل گذاشت. خداوند ابراهیم(ع) را نیز با «کلماتی» مبتلا ساخت. «کلمات الله» آثار تحقق یافته اراده و امر خدا در آفرینش جهان هستی است.