125- ضایع کردن چیزی، تلف و تباه کردن آن است. این واژه ده بار در قرآن آمده است؛ یکبار درباره انسان و نمازی که آن را ضایع می‌کند [مریم 59 (19:59) ] و نه بار درباره خدا که عمل هیچکس را ضایع نمی‌کند و نادیده نمی‌گیرد. از جمله: اجر محسنین [5 بار]، اجر مؤمنین [2 بار]، اجر مصلحین و اصولا اجر هر عمل کننده‌ای را. در این سوره آمده است: صبر کن که خدا اجر محسنین را ضایع نمی‌کند، از این جمله معلوم می‌شؤد صابران همان نیکوکارانند و صبر کردن در برابر مخالفان [به جای تلافی کردن] کار زیبائی است و صبر جمیل دلالت بر همین زیبائی و نیکوئی می‌کند.