وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أُولَئِكَ يُعْرَضُونَ عَلَى رَبِّهِمْ وَيَقُـولُ الْأَشْهَادُ هَـؤُلَاءِ الَّذِينَ كَذَبُوا عَلَى رَبِّهِمْ أَلَا لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِـمِينَ
و کیست ستمگرتر از آنکه دروغی به خدا نسبت دهد 24 [=برای غیرخدا نقشی در هستی قائل گردد]؟ آنها [برای پاسخگوئی نسبت به چنین ادعائی] بر پروردگارشان عرضه شوند و گواهان [=فرشتگان یا موحدین و اهل اخلاص] گویند: اینان همان کسانی هستند که به پروردگارشان دروغ بستند [تا خود در سایه واسطه تراشی به مقام و منفعتی رسند]. آگاه باشید که [شرک، ظلم عظیمی است و برخلاف ادعا و انتظار آنها] لعنت خدا [=دوری از رحمت او] نصیب ظالمان خواهد شد.
24- فعل «أَظْلَمُ» 16 بار در قرآن آمده است که 15 مورد آن با جمله: و من اظلم [یا: فمن اظلم] شکل مقایسهای دارد. بیش از همه [9 بار] افترای به خدا، یعنی نسبت دادن چیزی به او مطرح شده است. پس از آن: تکذیب آیات خدا، کتمان شهادت خدائی، مانع یاد خدا در مساجد شدن و بالاخره اعراض از آیات خدا بعد از تذکر دادن به آن است.
در زبان فارسی وقتی گفته میشود: کیست ستمگرتر از آنکه... چنین فهمیده میشود که بدتر از او نیست، اما در زبان عربی فقط شدّت آن را بیان میکند و مقایسهای در کار نیست.