قَالَ يَاقَوْمِ أَرَأَيْتُمْ إِن كُنتُ عَلَى بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّي وَآتَانِي رَحْمَةً مِّنْ عِندِهِ فَعُمِّيَتْ عَلَيْكُمْ أَنُلْزِمُكُمُوهَا وَأَنتُمْ لَهَا كَارِهُونَ
ـ [نوح] گفت: ای قوم من! آیا هیچ اندیشیده‌اید که اگر من متکی بر دلیل روشنی از پروردگارم باشم و او رحمتی از جانب خویش [=رسالتی] به من داده باشد که بر شما پوشیده مانده، [آنگاه با انکار این حقیقت، به ضرر خود عمل کرده‌اید؟] چگونه ما [می‌توانیم] در حالی که [از پذیرش حق] کراهت دارید، شما را به [باور] آن وادار سازیم؟ 28
28- این آیه به وضوح می‌رساند که اجبار و الزام در کار دین باطل است و اصل «لا إِکْرَاهَ فِی الدِّینِ» از آغاز نبوّت در زمان نوح اعلان شده است.