وَقِيلَ يَاأَرْضُ ابْلَعِي مَاءَكِ وَيَاسَمَاءُ أَقْلِعِي وَغِيضَ الْمَاءُ وَقُضِيَ الْأَمْرُ وَاسْتَوَتْ عَلَى الْجُودِيِّ وَقِيلَ بُعْدًا لِّلْقَوْمِ الظَّالِـمِينَ

و خطاب آمد: ای زمین، آبِ خویش فرو بر! و ای آسمان، [از باریدن] بایست و آب فروکش کرد و کار به انجام رسید و [کشتی] بر [کوه] جودی نشست 45 و گفته شد: 46 دور باد [رحمت خدا] از مردمان ستمگر.

45- در اینکه منظور از جودی کدام کوه یا بلندی است، میان مفسرین اختلاف نظر است، در تورات [سفر پیدایش، باب 8، سیمان 3 تا 5] آمده است که «کشتی نوح بر کوه‌های اراراط نشست» و می‌دانیم که دامنه‌های آرارات مسکن کردهای ترکیه است و گفته شده «جودی» معرب کُردی است، برخی هم گفته‌اند جودی کوهی نزدیک موصل است که کردها آن را «کاردو» یا «جاردو» و یونانیان «جوردی» نامیده‌اند که معرّب آن جودی است [والله اعلم]. در هر حال نام بردن از این مکان در کتابی که جز در موارد ضروری از ذکر جزئیات و اسامی پرهیز می‌کند، باید حاوی نکته‌ای باشد که امید است برای آیندگان آشکار شود.

46- «قِیلَ» فعل مجهولی است که فاعل آن عام است، این حقیقت که ظلم آدمی را از رحمت خدا دور می‌سازد، واقعیتی است که داستان قوم نوح مصداقی از آن به شمار می‌رود، پس قیل می‌تواند به واقعیت تاریخ آدمی اطلاق گردد؛ تجربه چنین می‌گوید، گذشته تاریخ چنین می‌گوید.