قِيلَ يَانُوحُ اهْبِطْ بِسَلَامٍ مِّنَّا وَبَرَكَاتٍ عَلَيْكَ وَعَلَى أُمَمٍ مِّمَّن مَّعَكَ وَأُمَمٌ سَنُمَتِّعُهُمْ ثُمَّ يَمَسُّهُم مِّنَّا عَذَابٌ أَلِيمٌ
ـ [پس از فروکش کردن آب و استقرار کشتی بر جودی] خطاب آمد: ای نوح، با سلام و برکاتی از سوی ما بر تو و اُمت‌های همراهت [از کشتی] فرود آی، و امت‌هائی به زودی [از نسل همراهانت پدید می‌آیند که از نعمت‌های خود] بهره‌مندشان خواهم کرد سپس [ستمگران آنها را به سبب سوء رفتارشان] عذابی دردناک از جانب ما خواهد رسید. 52
52- فعل مجهول «قِیلَ» و ضمائر جمعی «مِّنَّاَ» و «سَنُمَتِّعُهُمْ»، نقش نوح و پیروان و مخالفینش را در نظام الهی، مشیّت او و نقش ملائک نشان می‌دهد. هرچند ما به استبداد خوگرفتگان عادت داریم هر حرکتی را منتسب به رأس هرم کنیم.