8- اصطلاح صدر یا صدور، در تمامی 44 موردی که [مستقل یا با ضمائر] در قرآن آمده است، معنای مجازی دارد و نمی‌توان آن را به قفسه سینه ظاهری نسبت داد. صدر انسان همان ظرفیت روحی اوست که به تعبیر قرآن تنگ‌نظر یا دارای وسعت نظر [ضیق صدر یا سِعِه صدر] می‌شود [انشراح 1 (94:1) ، حجر 97 (15:97) و موارد بسیار دیگر]، از تنگ‌نظری شفا پیدا کند [توبه 14 (9:14) ، یونس 57 (10:57) ]، ترس [حشر 13 (59:13) ]، کِبر [غافر 56 (40:56) ]، نیاز [حشر 9 (59:9) ]، مخفی کاری [نمل 74 (27:74) ، غافر 19 (40:19) و...]، آیات خدا [عنکبوت 49 (29:49) ]، دشمنی [اعراف 43 (7:43) ]، شیطان در آن نفوذ می‌کند [ناس 5 (114:5) ]، خدا سینه‌ها را می‌آزماید [آل‌عمران 154 (3:154) ] و... در ضمن 12 بار در قرآن بر علیم بودن خدا بر ذات سینه‌ها تأکید شده است.
با مقدمات فوق، جمله «یَثْنُونَ صُدُورَهُمْ» به نظر می‌رسد همان روگردانی و بستن گوش دل بر کلمات خدائی باشد [والله اعلم]. اتفاقاً منکران نوح نیز در برابر سخنان او انگشتان خویش در گوش‌هاشان می‌نهادند تا سخنانش نشنوند و پیراهن خویش بر سر می‌کردند تا در معرض نصایحش قرار نگیرند [وَإِنِّی کُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِی آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِیَابَهُمْ وَأَصَرُّوا وَاسْتَکْبَرُوا اسْتِکْبَارًا- نوح 7].