64- در قرآن آمده است خدا ناصیه دروغ‌پردازان خطاکار را خواهد گرفت [علق 15 (96:15) و 16- کَلاَّ لَئِنْ لَمْ یَنْتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِیَهِ نَاصِیَهٍ کَاذِبَهٍ خَاطِئَهٍ]. در فرازی دیگر آمده است که مجرمان با ناصیه‌ها و گام‌های [به سوی باطل] خود گرفتار می‌شوند [الرحمن 41 (55:41) - یُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِیمَاهُمْ فَیُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِی وَالْأَقْدَامِ]، در این سوره نیز خدا را گیرنده ناصیه همه جنبندگان نامیده است. به راستی ناصیه چیست و کجاست که شامل همه جنبندگان می‌شود؟ اهل لغت ناصیه را همان پیشانی یا موهای جلوی پیشانی گفته‌اند که گرفتن آن توسط دشمن نشانه ضعف و ذلت و اسارت است. اما به نظر می‌رسد مطلب فراتر از این باشد؛ مگر غیر از این است که پیشانی سجده‌گاه است و نمادی از تسلیم و تمکین در برابر شخص یا نیروئی مافوق به شمار می‌رود؟ پس اشاره سوره رحمن به اینکه در قیامت هر کسی گرفتار ناصیه و گام‌هائی است که در راه آن برداشته، معنائی نمادین دارد. از طرفی دانشمندان رشته مغز و اعصاب می‌گویند تمام رفتار و شخصیت انسان، حتی حیوانات، به قسمتی از مغز مربوط می‌شود که پشت پیشانی [ناصیه] قرار دارد و آن را کورتکس نامیده‌اند.

65- مطلب شگفتی است! خدائی که بندگان را به صراط مستقیم هدایت می‌کند، خود نیز بر صراط مستقیم است، اینهم تعبیری است از حکیم بودن خدا که همه کارش صاف و مستقیم و بی‌انحراف است.