وَلَقَدْ جَاءَتْ رُسُلُنَا إِبْرَاهِيمَ بِالْبُشْرَى قَالُوا سَلَامًا قَالَ سَلَامٌ فَمَا لَبِثَ أَن جَاءَ بِعِجْلٍ حَنِيذٍ
و فرستادگان [=فرشتگان] ما به همراه بشارت [فرزند] نزد ابراهیم آمدند؛ سلامی گفتند و ابراهیم سلامی [گرم‌تر] پاسخ داد، 76 پس [همین که به خانه درآمدند، برای پذیرائی مهمانان] در کوتاه مدتی گوساله‌ای بریان [=کبابی لذیذ] آورد. 77
76- در این آیه سلام مهمان با تنوین فتحه آمده است و سلام ابراهیم با ضمه فاعلی، که از نظر قواعد زبانی دلالت بر سلامی صمیمی‌تر و برتر می‌کند. هر انسانی بدیهی است که جواب سلام نزدیکانش را بدهد، ولی از غریبه استقبال کردن با روی خوش و پاسخی مهربانانه و صمیمی دادن، دلالت بر مهمان دوستی و دل پر مهر و محبت می‌کند.
77- گوساله برای مردمان قرن‌ها و هزاره‌های پیش، که با دامداری و کشاورزی زندگی می‌کردند، از فرزند‌شان عزیزتر بود و به او وابسته‌تر بودند. برای مهمان گوساله‌ای ذبح کردن، آنهم کباب بریان! دلالت بر عالی‌ترین مهمان‌نوازی و کریمانه‌ترین نیکی بلاعوض می‌کند. در این آیه به کیفیت طعام [کباب بریان] اشاره شده و در آیه 26 سوره ذاریات (51:26) ، به پروار بودن گوساله [کمیت پذیرائی] که مطلوب بیشتر مردم است.