وَلَمَّا جَاءَتْ رُسُلُنَا لُوطًا سِيءَ بِهِمْ وَضَاقَ بِهِمْ ذَرْعًا وَقَالَ هَذَا يَوْمٌ عَصِيبٌ

و چون فرستادگان ما نزد لوط آمدند، از [تصور بدخیالی هرزگان قومش نسبت به] آنان پریشان خاطر شد و دست و بالش [در تدبیر مشکلات در پیش] تنگ شد 85 و [به خود] گفت: امروز روز سختی است. 86

85- ذراع به فاصله میان مرفق تا سرانگشتان دست گفته می‌شود که قبل از اختراع متر و ابزارهای اندازه‌گیری، از روزگار باستان وسیله‌ای آسان و طبیعی برای اندازه کردن بود، و «ذَرْعً» به عمل اندازه‌گیری گفته می‌شود. در قرآن این کلمه به هر دو مفهوم: اندازه [حاقه 32 (69:32) ] و دست [کهف 18 (18:18) - ...وَکَلْبُهُمْ بَاسِطٌ ذِرَاعَیْهِ بِالْوَصِیدِ...- سگ آنها دو دستش را در آستانه غار گشوده بود] آمده است. با این مقدمات، معنای «وَضَاقَ بِهِمْ ذَرْعًا»، در تنگنا قرار گرفتن اندازه‌گیری است و از آنجائی که ذرع کردن زمین یا پارچه برای اطلاع یافتن از طول و ابعاد آنهاست، «اصطلاح تنگ شدن ذراع»، مفهوم درماندن از شناخت ابعاد مسئله و راه حل آن است.