قَالُوا يَالُوطُ إِنَّا رُسُلُ رَبِّكَ لَن يَصِلُوا إِلَيْكَ فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِّنَ اللَّيْلِ وَلَا يَلْتَفِتْ مِنكُمْ أَحَدٌ إِلَّا امْرَأَتَكَ إِنَّهُ مُصِيبُهَا مَا أَصَابَهُمْ إِنَّ مَوْعِدَهُمُ الصُّبْحُ أَلَيْسَ الصُّبْحُ بِقَرِيبٍ
ـ [فرشتگان] گفتند: ای لوط: [نگران مباش] ما فرستادگان پروردگار توایم، آنها هرگز به تو دست نخواهند یافت 89 پس [با توکل به خدا] در پاسی از شب خانواده‌ات را [دور از چشم مردم، به بیرون شهر] کوچ بده و هیچیک از شما به پشت برنگردد 90 [تا از بساط باقیمانده چیزی بردارد]، مگر همسرت که [با تو نخواهد آمد و] به او همان رسد که به آنها می‌رسد. 91 بی‌تردید وعده [عذاب] آنها صبحگاه است، آیا صبح نزدیک نیست؟92
89- البته هدف قوم لوط دستیابی به مهمانان لوط بود، ذکر این که به تو دست نمی‌یابند در این آیه، منظور به حریم و حرمت اوست، در آیه 37 سوره قمر (54:37) آمده است که متجاوزینِ مستِ شهوت در هجوم به خانه لوط بینائی خود را از دست دادند!
90- «یَلْتَفِتْ»، از ریشه «لَفَتَ»، انصراف و برگشتن از دین یا مسیر طی شده است، التفات [در باب افتعال] هم به رو آوردن تعلق می‌گیرد و هم به روگرداندن.
91- استثنای «إِلاَّ امْرَأَتَکَ» قاعدتاً باید بعد از «فَأَسْرِ بِأَهْلِکَ» می‌آمد، اما در اینصورت چنین استباط می‌شد که لوط از همراه بردن همسرش امتناع کرده است، یا خدا نخواسته او به مؤمنین بپیوندد، اما با فاصله آمدن آن استثناء، نشان می‌دهد خود آن زن از همراهی با لوط خودداری کرده است.
92- اینکه به زمان واقعه [صبحگاهان] اشاره می‌کند، باید حاوی نکته‌ای پندآموز باشد و گرنه چه تفاوت می‌کند که شب هلاک شده باشند یا صبح؟ معمولا ظلم با ظلمت شب، و صبح با تابش نور هدایت و نجات بهتر فهمیده می‌شود.