قَالَ يَاقَوْمِ أَرَأَيْتُمْ إِن كُنتُ عَلَى بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّي وَرَزَقَنِي مِنْهُ رِزْقًا حَسَنًا وَمَا أُرِيدُ أَنْ أُخَالِفَكُمْ إِلَى مَا أَنْهَاكُمْ عَنْهُ إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

گفت: ای قوم من، آیا هیچ اندیشیده‌اید اگر من بر دلیل روشنی از پروردگارم باشم [=به روشن بینی و شناختی رسیده‌ باشم] و خدا روزی نیکوئی [=رسالتی بر اساس آگاهی به حق] نصیب من کرده باشد [آیا می‌توانم از چنین مأموریتی شانه خالی کنم؟] من نمی‌خواهم در کاری که از آن بازتان می‌دارم با شما مخالفت کنم، هدف من جز اصلاح [اختلاف طبقات و رفع فقر و محرومیت‌ها] تا جائی که بتوانم نیست و موفقیت من [در این راستا] جز به [خواست] خدا ممکن نیست. تنها بر او توکل می‌کنم و [از خطاها و زیاده‌روی‌ها] تنها به سوی او بازمی‌گردم.