وَلَئِنْ أَذَقْنَا الْإِنسَانَ مِنَّا رَحْمَةً ثُمَّ نَزَعْنَاهَا مِنْهُ إِنَّهُ لَيَئُوسٌ كَفُورٌ
و اگر انسان را رحمتی از جانب خویش بچشانیم، 13 سپس [در زمان دیگری بنا به مصلحت] آن را از او بگیریم، 14 به کلی نومید و ناسپاس خواهد شد.
13- معنای ذائقه در: «اذاقهم»، چشیدن مزه و حداقل بهره بردن از آن است، در واقع نعمات دنیا در مقایسه با نعمات آخرت، در حدّ چشیدن و مزه کردن آن است.
14- به کار بردن ضمائر «ما» [در نَزَعْنَاهَا مِنْهُ] نشان می‌دهد از دست دادن نعمت، به عوامل مختلفی ارتباط پیدا می‌کند که نقش خود شخص از مهمترین آنهاست، ورشکستگی، خشکسالی، قحطی و حوادث طبیعی نیز از جمله عوامل دیگری است که به دلیل علت‌العلل بودن خداوند، به او نسبت داده شده و ضمیر «ما» به کار رفته است.