110- کاروان‌های تجاری در سرزمین خشک عربستان، کسی را که برای برداشتن آب بر سر چاه یا برکه‌ای می‌فرستادند، «وارد» می‌گفتند و در اصل کلمه «ورود»، قصد آب کردن و بر آن اشراف یافتن نهفته است [قصص 23- وَلَمَّا وَرَدَ مَاءَ مَدْیَنَ...- چون بر سر آب مدین رسید...] از آنجائی که چهارپایان تشنه لب در صحرای داغ وقتی به آبشخور خود وارد می‌شدند، با سیراب شدن جانی تازه می‌یافتند، معاصران عرب زبان زمان نزول قرآن می‌فهمیدند به جای آب به آتش رسیدن، تشنگان را چه حالی دست می‌دهد! «بِئْسَ الْوِرْدُ الْمَوْرُودُ».