رَبِّ قَدْ آتَيْتَنِي مِنَ الْمُلْكِ وَعَلَّمْتَنِي مِن تَأْوِيلِ الْأَحَادِيثِ فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ أَنتَ وَلِيِّي فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ تَوَفَّنِي مُسْلِمًا وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِـحِينَ
پروردگارا، تو مرا [بهره‌ای] از فرمانروائی بخشیدی و از تأویل احادیث [=پیش‌بینی حوادث و درک رموز رؤیاها] آموختی، ای پدیدآورنده آسمان‌ها و زمین، 93 تنها یار و یاور من در دنیا و آخرت توئی. [بار خدایا] مرا در حال تسلیم [به خودت] بمیران و به شایستگانم برسان. 94
93- میان دو فعل: «خَلَقَ» و «فَطَرَ» تفاوتی موجود است؛ خلق ممکن است تکراری یا مسبوق به سابقه باشد، آدمیان نیز در کار خلق صنعت و ساختمان هستند، اما فطر از شکافتن عدم و پدید آوردن خلقتی بدیع و نوین سخن می‌گوید.
94- پیوستن به جرگه صالحان در آخرت، دعای بس بلندی است که قرآن از زبان پیامبران دیگر نیز نقل کرده است [ر ک به: مائده 84 (5:84) ، یوسف 101 (12:101) ، انبیاء 75 (21:75) ، عنکبوت 9 (29:9) ].