قُلْ هَذِهِ سَبِيلِي أَدْعُوا إِلَى اللَّهِ عَلَى بَصِيرَةٍ أَنَا وَمَنِ اتَّبَعَنِي وَسُبْحَانَ اللَّهِ وَمَا أَنَا مِنَ الْمُشْرِكِينَ
ـ [ای پیامبر] بگو: راه من این است؛ با بصیرت [نه تقلید و تعبّدِ چشم و گوش بسته، مردم را به توحید] دعوت می‌کنم؛ هم من و هم هر کسی از من پیروی می‌کند [باید چنین کند]، و منزه است خدا [از عبادت آلوده به شرک و شخصیت‌پرستی] و من در جرگه مشرکان نیستم. 101
101- این آیه صریحاً نشان می‌دهد که دینداری مستقل از شناخت و بصیرت معنا ندارد و تقلید چشم و گوش بسته از مراجع و متولیان دینی شرک در عبادت محسوب می‌شود. همچنانکه پیروان پیشین، متولیان دینی [احبار و رُهبان] را به جای خدا به اربابی گرفتند و نشناخته و ندانسته پیرو سخنان آنان شدند [توبه 31 (9:31) ].