وَشَرَوْهُ بِثَمَنٍ بَخْسٍ دَرَاهِمَ مَعْدُودَةٍ وَكَانُوا فِيهِ مِنَ الزَّاهِدِينَ

و او را [در بازار برده فروشان] به بهائی اندک، چند درهم، فروختند و در مورد او از بی‌رغبتان بودند. 23

23- معنای «زُهد» که فقط یکبار در قرآن آمده است، بی‌رغبتی، بی‌توجهی، اهمیت ندادن و دلبسته نبودن به مال دنیاست، در کلمات قصار امام علی(ع) آمده است که: «تمام معنای زهد میان دو کلمه قرآن نهفته است؛ بر آنچه از دست داده‌اید تأسف مخورید و از آنچه به دست آورده‌اید شادی متکبرانه نکنید، کسی که از گذشته تأسف نخورد، در آینده هم خودش را گُم نمی‌کند» [نهج البلاغه حکمت 439]. زاهد بودن برده فروشان در مورد یوسف، بی‌خرج و زحمت به دست آوردنش و قانع شدن به بهائی اندک بود.