قَالَ لَا يَأْتِيكُمَا طَعَامٌ تُرْزَقَانِهِ إِلَّا نَبَّأْتُكُمَا بِتَأْوِيلِهِ قَبْلَ أَن يَأْتِيَكُمَا ذَلِكُمَا مِمَّا عَلَّمَنِي رَبِّي إِنِّي تَرَكْتُ مِلَّةَ قَوْمٍ لَّا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَهُم بِالْآخِرَةِ هُمْ كَافِرُونَ
ـ [یوسف] گفت: پیش از آنکه روزی [=غذای امروز] شما برایتان بیاید، تحقّق یافتن رؤیاتان، پیش از آوردن غذا، را به شما خبر خواهم داد 46 [=حکم‌تان پیش از آوردن غذا اجرا خواهد شد]. این از اموری است که پروردگارم به من آموخته است، زیرا من آئین مردمانی را که به خدا ایمان نمی‌آورند و منکر آخرت هستند رها ساخته‌ام.
46- ترجمه متعارف آیه این است که پیش از آوردن غذای امروز تأویل رؤیای شما را خواهم گفت: یعنی عجله‌ای برای رسیدن به غذا نکنید، اما تکرار «قَبْلَ أَن یَأْتِیکُمَا» در نیمه دوم آیه، در حالی که «إِلاَّ نَبَّأْتُکُمَا» در نیمه اول رساننده این مقصود بود، باید حاوی نکته‌ای باشد. و گرنه مطرح کردن طعام چه ضرورتی داشته است، جز آنکه رزق دیگری در زندان نخواهید داشت و تکلیف‌تان هم امروز پیش از آوردن غذا معلوم می‌شود [والله اعلم]. این برداشت را نویسنده مدیون دوست محقق قرآنی آقای مهندس مصطفی ملایری می‌باشد.