وَاتَّبَعْتُ مِلَّةَ آبَائِي إِبْرَاهِيمَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ مَا كَانَ لَنَا أَن نُّشْرِكَ بِاللَّهِ مِن شَيْءٍ ذَلِكَ مِن فَضْلِ اللَّهِ عَلَيْنَا وَعَلَى النَّاسِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَشْكُرُونَ
من [به جای شرک مرسوم در مصر] از آئین پدران خویش، ابراهیم و اسحق و یعقوب پیروی می‌کنم، ما را نسزد که چیزی [یا کسی] را شریک خدا بگیریم. این [هدایت به صراط مستقیم] از فضل خدا بر ما و بر همه مردم است، ولی بیشتر مردم شکر آن را به جای نمی‌آورند 47 [=از نعمت هدایت استفاده نمی‌کنند].
47- شکر نعمت، استفاده بهینه از آن، در مسیری است که نعمت دهنده توصیه کرده است. این آیه تشویقی است به استفاده از امکاناتی که هر کس در اختیار دارد.