مَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِهِ إِلَّا أَسْمَاءً سَمَّيْتُمُوهَا أَنتُمْ وَآبَاؤُكُم مَّا أَنزَلَ اللَّهُ بِهَا مِن سُلْطَانٍ إِنِ الْحُكْمُ إِلَّا لِلَّهِ أَمَرَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِيَّاهُ ذَلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ
آنچه به غير خدا مي‌خوانيد، جز نام‌هائي [بي مسمّي] نيستند که شما و پدران‌تان آنها را ناميده‌ايد 49 [=صفاتي براي آنها به خيال خود قائل شده‌ايد]، خدا هيچ دليل و برهاني براي آنها قرار نداده است، حکم، تنها از آن خداست، فرمان داده که جز او را بندگي نکنيد، اين است دين برپا دارنده 50 اما بيشتر مردم نمي‌دانند.
49- منظور از اسم گذاشتن روي خدايان فرضي، لفظ و عنوان نيست، بلکه نقش و صفتي قائل شدن براي آنهاست، مثل خداي جنگ [زئوس] الهه عشق و انواع معبودان باطل که آدمياني چنين فرض کرده و متولياني با اين مدّعيات بر مردم سلطه يافته‌اند. سوره‌هاي اعراف 71 (7:71) ، نجم 23 (53:23) و 27 (53:27) اشاره به همين اسامي بي‌مسمّي دارد که آدميان قرار داده‌اند.
50- «دِينُ الْقَيِّمُ»، آئيني است که بندگان را از پستي و پلشتي شرک و جهالت برپا مي‌دارد و به قيام و شکوفائي مي‌رساند.