51- عدد هفت [سَبْعَ] جمعاً 24 بار در قرآن تکرار شده که یک سوم آن در سوره یوسف است. این عدد در قرآن به صورت نمادین معنای کثرت دارد؛ مثل: هفت آسمان [که 9 بار تکرار شده]، هفت خوشه گندم که در هر خوشه صد دانه است برای نمایش کثرت آثار انفاق [بقره 261 (2:261) ]، هفت شب طولانی عذاب [حاقه 7 (69:7) ]، هفت آیه سوره حمد- سبعاً من المثانی برای بیان کثرت معانی این سوره [حجر 87 (15:87) ]، هفت روز روزه‌داری به خاطر فدیه حج [بقره 196 (2:196) ]، تعداد اصحاب کهف [کهف 22 (18:22) ] و بالاخره تعداد درهای جهنم [حجر 44 (15:44) ]. در سوره یوسف نیز علاوه بر هفت گاو فربه و هفت گاو لاغر و هفت خوشه سبز و هفت خوشه خشک، از هفت سال فراوانی و هفت سال خشکسالی یاد شده است.

52- تعبیر با کلمات: عبرت، عبور و عبارت هم ریشه است. ریشه این کلمه [عبر] گذشتن از حالتی به حالتی دیگر است، مثل عبور از جوی آب یا پل و امثال آن. عبرت گرفتن نیز معرفت پیدا کردن از تجربه‌ای محسوس، برای پرهیز از تکرار آن است و عبارت سخنی است که فاصله ای را از زبان گوینده تا گوش شنونده طی میکند. اما تعبیر خواب، عبور از ظاهر و رسیدن به باطن و معنای آن می‌باشد.
ما سخن از «تعبیر» خواب می‌گوئیم و قرآن، از «تأویل» آن، و میان این دو تفاوتی آشکار است، تعبیر خواب فقط یکبار از زبان پادشاه مصر در قرآن آمده است [یوسف 43 (12:43) ]، اما تأویل خواب [رؤیا، احلام، احادیث] 9 بار تکرار شده است [یوسف 6، 21، 36، 37، 44، 45، 100، و کهف 78 (18:78) ، 82 (18:82) ].
«تَأْوِیلِ» از ریشه «اَوْل»، برگشت دادن و رجوع به حقیقت مطلبی است که هنوز وقوع خارجی پیدا نکرده. خوابی که یوسف در کودکی از سجده خورشید و ماه و یازده ستاره دید، تحقق عینی و حقیقت آن، در دوران صدارتش در مصر برای دیگران روشن شد [یوسف 6 و 21 و 100 و 101].
مصادیق دیگر تأویل عبارتند از: دلیل باطنی و حقیقت پنهانی کارهائی که خضر انجام داد و برای موسی پوشیده بود [کهف 78 (18:78) و 82 (18:82) ]، سرانجام و نتیجه کار [نساء 59 (4:59) و اسراء 35 (17:35) - ... ذَلِکَ خَیْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِیلاً]، حقیقت متشابهات قرآن [آل‌عمران 7 (3:7) ]، تحقق وعده قیامت و حقیقت وحی [اعراف 53 (7:53) ، یونس 39 (10:39) ]. پادشاه مصر تعبیر، به معنای عبور از رؤیا، به معنای آن را می‌خواست و تأویل، عمیق‌تر از آن، رسیدن به پیام اصلی و حقیقت مطلب است.