56- «دَأْبِ» از نظر لغوی به هر رفتاری که استمرار و یکنواختی داشته باشد گفته می‌شود، مثل: حرکت دائمی ماه و خورشید. یا کشت و زرع پیوسته و یکسان در سالیان متمادی [یوسف 47 (12:47) ]. به عادت آدمی به صورت فردی یا اجتماعی نیز دأب گفته می‌شود که به نوعی راه و رسم و شیوه زندگی محسوب می‌شود. مثل شیوه فرعونیان [آل عمران 11 (3:11) ]. به همین ترتیب، انکار حق توسط کافران، و تحقق یافتن عذاب در بازتاب دستاوردشان، «جریانی تاریخی» و سنتی مستمر در جوامع انسانی شمرده می‌گردد.

57- کشاورزان پس از درو کردن گندم، آن را با گاو آهن خرد می‌کنند و خرده‌ها را به باد می‌دهند تا دانه‌های آن جدا شود، نگه داشتن گندم در پوسته و غلاف آن، هرچند جا و مکان بیشتری برای انبار کردن در سیلوها نیاز دارد، درعوض موجب سلامت ماندن دانه در مدتی طولانی می‌گردد.