قَالَ لَنْ أُرْسِلَهُ مَعَكُمْ حَتَّى تُؤْتُونِ مَوْثِقًا مِّنَ اللَّهِ لَتَأْتُنَّنِي بِهِ إِلَّا أَن يُحَاطَ بِكُمْ فَلَمَّا آتَوْهُ مَوْثِقَهُمْ قَالَ اللَّهُ عَلَى مَا نَقُولُ وَكِيلٌ
ـ [یعقوب] گفت: هرگز او را با شما نمی‌فرستم، مگر تعهّد خدائی موثقی بدهید 70 که حتماً نزد من بازش می‌آورید، مگر آنکه [عوامل اجباری] بر شما احاطه پیدا کند. پس چون تعهد خویش سپردند، [یعقوب] گفت: خدا بر آنچه می‌گوئیم وکیل است [=کار خود را به او می‌سپاریم].
70 – وثاق، بندی است که بار را با آن بر پشت مَرکب می‌بندند تا سقوط نکند، یا ریسمانی است که اسیران را با آن می‌بندند [محمّد 4]، «عروه الوثقی» نیز ریسمان ایمانی ارتباط با خداست [بقره 256 (2:256) و لقمان 22 (31:22) ]. کلمه موثّق که سه بار در سوره یوسف تکرار شده، دلالت بر معنای مجازی این کلمه در تضمین یک تعهّد می‌کند.