قَالَ إِنَّمَا أَشْكُو بَثِّي وَحُزْنِي إِلَى اللَّهِ وَأَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ
گفت: من پریشان حالی و اندوه خویش را تنها با خدا درد دل می‌کنم [به شما کار و شکایتی ندارم] و از خدا چیزهائی می‌دانم که شما نمی‌دانید 79 [=امیدوار رحمت و لطف او هستم].
79- در انتشار موجودات در زمین، یا پراکنده شدن خاک توسط باد از فعل «بَثَّ» استفاده می‌کنند. غم و اندوهی را نیز که خواه ناخواه در چهره و رفتار شخص نمود پیدا می‌کند و خبرش منتشر می‌گردد، «بث» می‌گویند، اما حزن را به نیروی صبر ایمانی و توکل می‌توان در دل پنهان داشت. شِکوه و شکایت به زبان آوردن و بیان غم و اندوه است.