سَوَاءٌ مِّنكُم مَّنْ أَسَرَّ الْقَـوْلَ وَمَن جَهَرَ بِهِ وَمَنْ هُوَ مُسْتَخْفٍ بِاللَّيْلِ وَسَارِبٌ بِالنَّهَارِ
ـ [برای او] یکسان است آن که از شما سخن خود را نهان دارد، یا آن که سخن خود را آشکار سازد، [همچنین] کسی که در پرده شب پوشیده [=در خانه خفته] باشد، یا در روز به سرعت [در حال کار و تلاش آشکار] باشد.23
23- «سَرَبَ» همان ذَهَبَ [رفت] است، اما مفهوم به آسانی و راحتی رفتن، آنچنان که در سرازیری می‌روند، در آن وجود دارد.