هُوَ الَّذِي يُرِيكُمُ الْبَرْقَ خَوْفًا وَطَمَعًا وَيُنشِئُ السَّحَابَ الثِّقَالَ

اوست آنکه برق [=آذرخش آسمان] را که بیم‌آور [=از خطر صاعقه] و امیدوار کننده [=بشارت‌بخش باران] است، به شما می‌نمایاند و ابرهای گرانبار [=متراکم و انبوه] را پدید می‌آورد.27

27- می‌دانیم رعد و برق، که ناشی از تخلیه الکتریکی در ارتفاعات بالا می‌باشد، از نظر علمی در تسریع شکل‌گیری دانه‌های اولیه باران و ریزش آن نقش بسیار مهمی ایفا می‌کند و مردمان بادیه نشین که زندگی آنها به همین نزولات جوّی وابسته بوده، همچنین کشاورزان و باغداران، همواره چشمشان به آسمان می‌باشد. بنابراین هر چند غرّش رعد و درخشش برق و صاعقه ترس‌آور است، اما همین که بشارت دهنده باران حیات‌بخش است، امیدوار‌کننده و شادی‌آور نیز می‌باشد. در ضمن آیه 24 سوره روم نیز به پدیده رعد و برق که مقدمه و تسریع کننده ریزش باران است اشاره کرده. تفصیل مطلب را در شرح زیر از کتاب «باد و باران در قرآن»، نوشته مرحوم مهندس مهدی بازرگان ملاحظه می‌کنید:
«در آیات فوق صحبت از رعد و برقهای ترس‌آور یا امید دهنده، صاعقه‌هائی که بر زمین فرود می‌آید، تاریکی سیاه زمین، ابرهای متراکم سیاه مطبّق، موج‌های برهم غلطیده دریا آمده است؛ گوش‌ها از غرّش رعد کَر می‌شود؛ چشم‌ها از ضربات خیره‌کننده برق کور می‌شود؛ راه فرار از هیچ طرف و روزنه امید و نورِ راهنمائی وجود ندارد و شخص در محاصره مرگ است!... می‌دانیم که کیفیات و حالات فوق تماماً مقارنات و مشخصات طوفان‌های شدید رگباری یا تگرگی است. ابرها از بالای جوّ تا نزدیکی‌های زمین را می‌پوشاند؛ هوا بکلی تاریک می‌شود؛ در تلاطم بادها مرتباً الکتریسته ایجاد و تخلیه شده و جهش برق و غرّش رعد پی در پی زمین و هوا را به لرزه در می‌آورد؛ و بالاخره ابرهائی که در طبقات پائین و غلیظ جوّ متراکم گردیده و در اثر بادهای تکان دهنده بالابر حامل دانه‌های درشت و فراوان شده‌اند، بسیار ثقیل می‌باشند.ضمناً فراموش نمی‌کنیم این آیات در سرزمینی نازل شده است که از همه جای دنیا کمتر طوفان و بوران و رگبار دارد، و در طول تاریخ به طور متوسط هر ده سال یک بار سیل آمده است.»