قُلْ مَن رَّبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ قُلِ اللَّهُ قُلْ أَفَاتَّخَذْتُم مِّن دُونِهِ أَوْلِيَاءَ لَا يَمْلِكُونَ لِأَنفُسِهِمْ نَفْعًا وَلَا ضَرًّا قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الْأَعْمَى وَالْبَصِيرُ أَمْ هَلْ تَسْتَوِي الظُّلُمَاتُ وَالنُّورُ أَمْ جَعَلُوا لِلَّهِ شُرَكَاءَ خَلَقُوا كَخَلْقِهِ فَتَشَابَهَ الْخَلْقُ عَلَيْهِمْ قُلِ اللَّهُ خَالِقُ كُلِّ شَيْءٍ وَهُوَ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ

ـ [از مشرکان] بپرس که صاحب اختیار [=گرداننده و نظام دهنده] آسمان‌ها و زمین کیست؟ [به اتکاء پاسخ درونی فطرت آنها] بگو: خدا؛ [آنگاه بر این پایه] بپرس: پس چرا غیر از او اولیائی [=اربابان و سرپرستانی؛ برای خود] گرفته‌اید که حتی اختیار نفع و ضرر خودشان را هم ندارند؟36 [بار دیگر] بپرس: آیا کور و بینا برابرند، یا تاریکی‌ها و نور یکسانند؟ [شرک و توحید، همچون کوری و تاریکی در برابر بینائی و نور است]. آیا آنهائی که برای خدا شریکانی قرار داده‌اند، [آن شریکان نیز] همانند او آفرینشی داشته‌اند که موضوع آفرینش بر آنها مشتبه شده باشد [=در انتخاب میان دو آفریننده مردّد مانده باشند]؟ بگو: [تنها] خداست که آفریننده همه چیز است و اوست همان یگانه چیره [بر همه عالم].