وَالَّذِينَ يَصِلُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَن يُوصَلَ وَيَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ وَيَخَافُونَ سُـوءَ الْحِسَابِ

و کسانی که به آنچه خدا بر پیوستن به آن فرمان داده می‌پیوندند و از [عصیان نسبت به] پروردگارشان بیم دارند و از سختی حساب [خطاهای خود] می‌ترسند.43

43- در قرآن کلمات مختلفی همچون: خوف، خشیت، رهبت، وجلت، شفقّت، فزع، هول، انذار، تقوی و... آمده است که در برگردان فارسی، تماماً «ترس» ترجمه می‌شود! هر چند مفهوم ترس در این کلمات به نوعی وجود دارد، اما هر کدام معنای خاص خود را دارند که با دیگری متفاوت می‌باشد. «خشیت» نه ترس عادی، که با آن آشنائیم، بلکه احساس حیرت و هیبتی است که تنها بر دل دانشمندان خداشناس [نه هر دانشمند غافلی] از شناخت عظمت آیاتش در آفاق و انفس حاصل می‌گردد [فاطر 28 (35:28) ]. اما «خوف» ترسی عمومی است و هر کس خوف پیدا می‌کند.