وَلَنُسْكِنَنَّكُمُ الْأَرْضَ مِن بَعْدِهِمْ ذَلِكَ لِـمَنْ خَافَ مَقَامِي وَخَافَ وَعِيدِ

و مسلماً شما [رسولان و مؤمنین] را پس از [شکست] آنان در این سرزمین سکونت خواهیم داد 19 ، این [وعده پیروزی] برای کسی است که از مقام و تهدید من بیم داشته باشد. 20

19- در آیه قبل از تهدید کافران نسبت به پیامبران برای اخراج آنها از شهر و دیار خود سخن می‌گوید و در این آیه، به رغم قدرت ظاهری آنان، تاکید می کند که آنها رفتنی هستند و مومنین ساکن در شهر خواهند ماند.

20- کلمه «مقام» [در: ومن خاف مقام ربه] را که مصدر میمی و اسم زمان و مکان است، برخی «جایگاه قیام» و محل ایستادن تفسیر کرده‌اند، که اشاره‌ای است به روز قیامت، اما مقام ربّ را می‌توان همان منزلت و جلالت ربّ شمرد که بنا به حکمتش به حساب بندگان رسیدگی می‌کند. او در عین آنکه بخشنده و مهربان است، عذاب سختی نیز دارد [نَبِّئْ عِبَادِی أَنِّی أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِیمُ وَأَنَّ عَذَابِی هُوَ الْعَذَابُ الْأَلِیمُ- حجر 49 (15:49) و 50] همچنانکه معلم با وجود مهربانی و دلسوزی‌اش، ناشایستگان را رد می‌کند؛ دانش‌آموز نیز از شخص معلم، یا پلیس نمی‌ترسد، بلکه از مقام و موقعیت و نقش و در واقع از حساب‌کشی او نسبت به خطاهای خود می‌ترسد.