وَقَالَ الشَّيْطَانُ لَـمَّا قُضِيَ الْأَمْرُ إِنَّ اللَّهَ وَعَدَكُمْ وَعْدَ الْحَقِّ وَوَعَدتُّكُمْ فَأَخْلَفْتُكُمْ وَمَا كَانَ لِيَ عَلَيْكُم مِّن سُلْطَانٍ إِلَّا أَن دَعَوْتُكُمْ فَاسْتَجَبْتُمْ لِي فَلَا تَلُومُونِي وَلُومُوا أَنفُسَكُم مَّا أَنَا بِمُصْرِخِكُمْ وَمَا أَنتُم بِمُصْرِخِيَّ إِنِّي كَفَرْتُ بِمَا أَشْرَكْتُمُونِ مِن قَبْلُ إِنَّ الظَّالِـمِينَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ

و چون کار از کار گذشت [=سرنوشت‌ها برحسب عملکردها رقم خورد] شیطان [به گنه‌کاران] گوید: خدا به شما وعده داد؛ وعده راست. من نیز به شما وعده دادم ولی خلاف کردم. مرا بر شما هیچ تسلطی نبود، جزآنکه دعوت‌تان کردم. شما خود [دعوت] مرا پذیرفتید، پس مرا ملامت نکنید، خودتان را ملامت کنید. [امروز] نه من فریادرس شمایم و نه شما فریادرس من! من به مشارکتی که مرا [با امر خدا، درامور زندگی‌تان] می‌دادید، منکر هستم [شما دنبال هوس‌های خودتان بودید]. بی‌گمان ستمکاران را عذابی دردناک است،