اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَأَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقًا لَّكُمْ وَسَخَّرَ لَكُمُ الْفُلْكَ لِتَجْرِيَ فِي الْبَحْرِ بِأَمْرِهِ وَسَخَّرَ لَكُمُ الْأَنْهَارَ
خداست که آسمانها و زمین را آفرید و از آسمان آبی [پر برکت و زندگی بخش] فرستاد که بدان از [انواع ثمرات] رزقی [نیکو] برای شما برون آرد وکشتی را مسخّر [=قابل استفاده] شما کرد تا در دریاها به فرمان او [نیروی باد] 29 روان گردد و نیز نهرها را درتسخیر [=کنترل و قابل بهره برداری] شما قرار داد. 30
29- سوره شورا [در آیات 32 (42:32) و 33] عامل این امر را نیروی باد شمرده که اگر ساکن بود، کشتی حرکت نمیکرد.
30- در قرآن 22 بار از تسخیر [رام ساختن] خدا نسبت به چیزهائی یاد شده است. مثل: رام ساختن خورشید و ماه [7 مرتبه]، کوهها برای داوود [در استخراج فلزات] و باد برای سلیمان. در این میان 12 مورد آن با ذکر کلمه «لکم» [یا لنا] به انسان اختصاص یافته است. مثل: سخرلکم الفلک [کشتی]، سخرلکم الشمس و القمر [انرژی خورشیدی]، سخرلکم الیل و النهار [شب و روز]، سخرناها لکم [شتر]، اما در آیه 20 سوره لقمان (31:20) و آیه 13 سوره جاثیه (45:13) ، نه تنها اجزائی از طبیعت، بلکه کل عالم هستی را در قابلیت رام شدن و استفاده آدمی قرار داده و این نعمت به راستی حیرتآوری است که نادیده گرفته میشود.