33- این سخن عیناً در آیه 18 سوره نحل (16:18) ، با تفاوتی در انتهای آن تکرار شده است؛ سوره کهف «غفور و رحیم» بودن پروردگار را مطرح کرده و سوره نحل، «ظلوم کفار» بودن انسان را، ظلم در تمثیل زیبای قرآنی، همچون میوه ندادن درخت است، درختی که یکسره مصرف کننده آب، خاک، نور وهوای طبیعت است، اگر میوه ندهد، ظلم کرده و حق خود را به جای نیاورده است. انسانی که مسخر بودن زمین و آسمان، دریاها و نهرها، خورشید وماه، شب و روز و بی نهایت بودن نعمات خدا برخود را نادیده می‌گیرد و دعوت شیطان را لبیک می‌گوید، بزرگترین ظلم و ناسپاسی را مرتکب شده است.