الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي وَهَبَ لِي عَلَى الْكِبَرِ إِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ إِنَّ رَبِّي لَسَمِيعُ الدُّعَاءِ
ستایش خدای را که به من با وجود سالخوردگی، اسماعیل و اسحاق را بخشید، 40 به راستی که پروردگارم شنونده دعاست. 41
40- «وهبنا» از ریشه «وَهَبَ»، بخششی است بلا‌عوض. گاهی شخص به کسی که کاری برای او انجام داده، یا انتظار کار و خدمتی از او داشته باشد، هدیه‌ای می‌دهد. اما هبّه، هدیه‌ای یکطرفه و بدون چشمداشت است. خدا از این جهت وهّاب [بسیار عطا‌کننده] است و به این دلیل نعمت او را «موهبت» می‌نامند که یکطرفه و ناشی از لطف و رحمت او است ، نه طلب‌کاری بنده. هر چند بندگی خالص او موهبت‌افزا می‌باشد.
41- توسل به نام «سمیع الدعاء»، در ارتباط با تولد اسمعیل و اسحق، نشانگر دعاهای ابراهیم(ع) و همسر نازایش برای فرزندانی ادامه دهنده رسالت این پیامبر عظیم‌الشأن می‌باشد.